daybreak.

dün fazla yorucu çok güzel bi günün ardından gece gece valiz topladım.başımın çatlar gibi ağrımasına aldırmadan aklımdaki radyodan milyon tane şarkılar dinledim.beynim radyo gibidir. hep şarkılar çalar.kimi uyuz kimi değil.
tam da foooğrevır yaaang diyerkene gözüm rafımda tozlanmış sonsuza dek genç e takıldı.tesadüfleri pek sevmem ama çok mutlu oldum ve şaşırdım biraz da,birbirileriyle olan alakaları hiç aklıma gelmemişti daha önceden ibik gibi.yüzyıl önce aldığım kitabı okumaya karar verdim.duygu dolu anlar yaşadım üç dakika içinde.ne adamsın sen baboli ,hangi rocku kaldırsam altında sen.gözümden yaşlar aktı bi iki tane.şu an bu gazla belki de denemeyi sktiredip bi no direction home yapabilirim,kim biler.

birden bir aynasız küstahça
dedi ki saçım çok uzunmuş
dedi ki botlarım çok kirliymiş
dedi ki şapkam hiç de amerikanvari değilmiş
dedi ki atarmış beni kodese...


ah nerde o dünün devleri, neden beklemediler burda beni?

0 gamsız roses.: